Pod opiekę personelu medycznego trafiają zarówno chorzy jak i zdrowi. Wszystkich łączy jedno – nadzieja, że ich stan po zabiegach medycznych poprawi się, że jakość ich życia wzrośnie. Gdyby rzeczywistość szpitalna i ambulatoryjna przeczyła tej nadziei – zawód lekarza nie miałby sensu. A jednak trwa odwieczny wyścig o zdrowie, dłuższe życie, o zachowane młodości.
W tym wyścigu zdarzają się błędy. Błędy lekarskie, szerzej – medyczne. Czym jest błąd medyczny? Przede wszystkim wykluczyć należy spod kategorii błędu działanie umyślnie, skierowane na zaszkodzenie pacjentowi, gdyż wtedy mamy do czynienia z przestępstwem, ściganym przez prokuratora. Przestępstwem może być także działanie rażąco niedbałe, takie, którego można było z łatwością uniknąć. Mówimy zatem o błędzie medycznym tylko w przypadku nieumyślnego działania, zaniedbania lub zaniechania lekarza, dentysty, pielęgniarki, położnej lub osoby wykonującej inny zawód medyczny powodującego szkodę pacjenta. Błąd polega na postępowaniu niezgodnym z powszechnie uznanym stanem wiedzy medycznej. Musi także istnieć związek przyczynowy między popełnionym błędem, a szkodą pacjenta w postaci śmierci, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.
Błędy medyczne kosztują. Pacjent płaci śmiercią, chorobą, dalszym leczeniem. Odszkodowanie jest wyrazem pierwotnej, naturalnej zasady sprawiedliwości, w myśl której uszczerbek, spowodowany naruszeniem prawa, należy wyrównać. Sprawca błędu medycznego najczęściej narusza prawo do ochrony zdrowia na poziomie wynikającym z powszechnie uznanego stanu wiedzy medycznej. Co ciekawe, zasada ta dotyczy także – choć w nieco ograniczonym zakresie – leczenia eksperymentalnego. Sprawca błędu musi zatem zapłacić odszkodowanie za brak wiedzy medycznej.
Odszkodowań za błędy medyczne dochodzić można w postępowaniu administracyjnym lub sądowym. Jedno nie wyklucza drugiego. Po skorzystaniu z drogi administracyjnej, nadal można dochodzić odszkodowania przed sądem. Można także ominąć drogę administracyjną i od razu pójść do sądu.
Droga administracyjna polega na skierowaniu wniosku do Wojewódzkiej Komisji do Spraw Orzekania o Zdarzeniach Medycznych. Jest to droga szybsza i tańsza, ale ograniczona w wysokości odszkodowań do 100 tys. zł. za rozstrój zdrowia oraz do 300 tys. w przypadku śmierci.
Proces cywilny jest bardziej wymagający. Odszkodowania dochodzić należy od placówki medycznej lub od firmy ubezpieczeniowej, albo też od obu podmiotów naraz.
Placówki medyczne i ubezpieczyciele zatrudniają prawników wyspecjalizowanych w prowadzeniu spraw odszkodowawczych, którzy w pierwszym rzędzie sprawdzą czy roszczenie nie jest przedawnione, tj. czy upłynęły 3 lata od zawinionego działania personelu medycznego lub 10 lat od momentu zdarzenia do uświadomienie sobie przez pacjenta, czy w danej sytuacji błąd popełnił lekarz.
Błąd lekarza, skutkujący odpowiedzialnością wobec pacjenta, polegać może na błędnej diagnozie, wyborze niewłaściwego leczenia oraz uchybień popełnionych podczas zabiegów.
Kluczową sprawą w procesach odszkodowawczych jest zebranie dowodów, które zostaną przedstawione sądowi. Dowodem w sprawie może być wszystko, z tym, że największe znaczenie ma dokumentacja medyczna, na którą składa się karta informacyjna, pełna historia choroby, wszystkie wyniki przeprowadzonych badań, obserwacje lekarskie, opis zabiegu. W celach dowodowych należ zbierać wszystkie faktury, rachunki i paragony związane z szeroko pojętymi kosztami błędnej decyzji lekarskiej. Dobrym przykładem mogą być rachunki za żywność niezbędną w diecie wspomagającej leczenie lub rehabilitację.
Procesy odszkodowawcze należą do trudnych spraw, wymagających doświadczenia, wiedzy oraz praktyki procesowej, dlatego należy rozważyć skorzystanie z pomocy kancelarii adwokackiej w przypadku skierowania pozwu do sądu.
